سوگ

سلام،اوقاتتون بخیر
من حدودا ۹ ماهه که یکی از اعضای نزدیک خانوادم که از کودکی ازدست دادنشون جزو ترس های بزرگم بود را از دست دادم تا مدتها حدودا چند ماه باور این موضوع برام بسیااار سخت بود(ایشان را به طور ناگهانی وقتی در سفر بودم در حالی که تا روز قبل سالم بودند از دست دادم،البته سابقه بیماری قلبی داشتند ولی تحت کنترل بودند) و به سختی باهاش کنار اومدم،علائم جسمی شدیدی رو هم تجربه کردم علاوه بر تغییر وضعیت گوارشی، تا مدتها در موقعیت تنش زا faintمیکردم.متوجه هستم که بهترم ولی به شدت دچار افت عملکرد هستم و از اونجایی که دانشجوی پزشکی هستم و اواخر تحصیل هستم به شدت نگران طرحم و واکنش های پیش رو هستم،چون بعد از این اتفاق چند ماه از درسم فاصله گرفتم و اصلا مثل گذشته نمیتونستم مستقلا بیمار ویزیت کنم و اغلب همراه با کسی بودم،وقتی با موضوعی مشابه وضعیت عزیز از دست رفتم مواجه میشم به شدددت بهم میریزم تا این حد که دست ها و پاهام شروع به لرزیدن میکنند و حتی برای اوردر نوشتن دستم میلرزه و کنترلی ندارم
وااااقعا عاجز شدم و احساس میکنم ۷ سال درس و انگیزم همه در حال نابودین،اوایل به شدت افکار suesideداشتم و احساس پوچی میکردم،الآن واقعا صحبت حضوری با روانپزشک حتی با اساتید مهربانم هم برام دشواره و ترجیح دادم اینجا مطرح کنم
عذر میخوام طولانی شد ممنون میشم نظرتونو بدونم آیا این اختلال سوگ فیصله نیافته هست یا پی تی اس دی ؟ا
راستی من خودسرانه برای اختلالات خواب فعلی آلپرازولام و کلرودیازپوکساید میخورم و همچنین آسنترا ولی با این حال اکثر شبها کابوس آزارم میده