تعریف بیماری
ستون فقرات طبیعی و سالم باید دارای انحنا باشد و وقتی از یک طرف به آن نگاه کنید، باید این منحنی ها را ببینید. با این حال، انحنای بیش از حد در بخش میانی و فوقانی ستون فقرات می تواند مشکل ساز باشد که این وضعیت، کیفوز نام دارد. یک نوع خاص از کیفوز، کیفوز شویرمان است که به عنوان بیماری شویرمان نیز شناخته می شود. یک رادیولوژیست دانمارکی برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۲۰ این بیماری را کشف کرد و نام این بیماری از او گرفته شده است.
بیماری شویرمان با گذشت زمان در طی دوره های رشد استخوان (مانند بلوغ) ایجاد می شود. این اتفاق زمانی می افتد که قسمت جلویی ستون فقرات به اندازه قسمت پشتی رشد نمی کند و باعث می شود مهره های مستطیل شکل به صورت مثلثی شکل بهم متصل شوند. همراه کافه پزشکی باشید
علائم بیماری
از آنجا که این بیماری در دوره هایی از رشد استخوان رخ می دهد، اغلب برای اولین بار در بزرگسالی در زمان بلوغ ظاهر می شود. افراد اغلب به پزشک با شکایت ضعف و یا خستگی گاهی اوقات با بروز پراکنده درد خفیف در ناحیه فوقانی ستون فقرات مراجعه می کنند. در موارد شدید، بیماران ممکن است علائم دیگری از جمله موارد زیر را تجربه کنند:
درد
انحنای انعطاف ناپذیر ستون فقرات که هنگام خم شدن به جلو سفت تر می شود و فقط هنگام ایستادن تا حدی سفتی کمتری دارد
وجود اسکولیوز همزمان با این وضعیت
درد قفسه سینه یا مشکل در تنفس ناشی از کاهش ظرفیت ریه (فقط در شرایط نادر)
علت بیماری
علل دقیق این بیماری هنوز ناشناخته است. با این حال، محققان معتقدند که این مسئله با رشد استخوان قطع شده یا ناهنجاری در نحوه رشد مهره ها مرتبط است. به نظر می رسد این شرایط در خانواده ها به صورت ژنتیکی وجود دارد و البته قد و وزن نیز می توانند از عوامل مؤثر باشند.
تشخیص بیماری
قبل از تشخیص قطعی پزشک از بررسی سابقه پزشکی استفاده می کند تا موارد دیگر که ممکن است علائم مشابهی داشته باشند را رد کند. معاینه بدنی نیز انجام خواهد شد که ممکن است موارد زیر را شامل شود:
تست خم شدن به جلو آدام: از بیمار خواسته می شود که از کمر خم شود. انحنا در این وضعیت سنجیده می شود.
لمس: این امر به تعیین ناهنجاری های ستون فقرات از نظر لمس کمک می کند. هنگامی که بیماری شویرمان وجود داشته باشد، ناحیه فوقانی ستون فقرات بیش از حد خمیده است.
دامنه حرکت: پزشک میزان درجه خم شدن بیمار به جلو، عقب و پهلو را ارزیابی می کند.
اشعه ایکس:
به منظور تشخیص قطعی، به تصویربرداری با اشعه ستون فقرات نیاز خواهد بود. اشعه X با AP طول کامل (قدامی/خلفی) از ستون فقرات گرفته می شود.
انحنای کیفوز به صورت درجه اندازه گیری می شود. خمیدگی بدون ناهنجاری مهره ها، معمولا حالت خلفی محسوب می شود. با این حال، بیماری شویرمان در صورت وجود موارد زیر، تشخیص داده می شود:
منحنی کیفوز ۵۰ درجه یا بیشتر
مهره های مجاور که با حداقل ۵ درجه در هر بخش پیچیده می شوند (۱۵ درجه در کل در سه بخش)
فتق دیسک از طریق انتهای صفحه مهره ها (به نام گره اشمورل)
درمان بیماری
درمان کیفوز شویرمان بسته به سن بیمار، شدت منحنی و مشکلات عصبی (در صورت بروز) متفاوت است. با این حال، دوره درمان به طور کلی به شرح زیر است:
نظارت: مگر در مواردی که کیفوز شدید باشد، بیشتر پزشکان دوره های منظم معاینه را دنبال می کنند تا ببینند آیا افزایش انحنا وجود دارد یا خیر. در طی این مدت، اغلب به بیماران توصیه می شود درگیر فعالیت هایی شوند که می تواند به تقویت عضلات ستون فقرات کمک کرده و انحنا را تا حد امکان انعطاف پذیر نگه دارند. تمرینات کششی و فعالیت های قلبی عروقی نیز می تواند کمک کننده باشد.
بریس: در صورت پیشرفت انحنا یا در موارد شدیدتر، ممکن است یک بریس کمری برای کمک به صاف کردن ستون فقرات لازم باشد. این بریس به گونه ای طراحی شده است که ستون فقرات را با انحنای طبیعی نگه می دارد. بریس به مهار فشار خارج از مهره ها کمک می کند و باعث رشد ناحیه استخوانی در قسمت جلوی مهره ها می شود.
بریس کمری برای کیفوز Scheuermann معمولا به مدت یک سال به صورت ۱۶-۲۴ ساعت در روز پوشیده می شود. تمرینات کششی و فعالیت های هوازی نیز به منظور کاهش درد کمر و خستگی تجویز می شوند. بریس فقط در بیمارانی استفاده می شود که هنوز در حال رشد هستند و برای بزرگسالان مؤثر نیست.
فیزیوتراپی: در هنگام استفاده از بریس، فیزیوتراپی می تواند برای تقویت قدرت، انعطاف پذیری و افزایش دامنه حرکت مفید باشد. تأکید بر افزایش انعطاف پذیری عضلات کمر و همسترینگ، افزایش استحکام کمر و بهبود وضعیت است.
جراحی: در صورت وجود کیفوز بیش از ۷۰ درجه، مشکلات عصبی یا درد شدید ممکن است عمل جراحی مورد نیاز باشد. رایج ترین روش جراحی برای این بیماری، فیوژن است. این روش معمولا به طرق زیر انجام می شود:
خلفی: جراح از ابزار مخصوصی مانند میله ها و پیچ ها را برای جوش دادن مهره ها به یکدیگر و تثبیت ستون فقرات و کاهش درد استفاده می کند.
قدامی: جراح رباط های سفت شده را در امتداد قسمت جلوی ستون فقرات آزاد می کند و دیسک های آسیب دیده را خارج می کند. این امر امکان صاف تر کردن ستون فقرات را فراهم می آورد.
در بیشتر موارد، می توان از یک مرحله (فقط خلفی( استفاده کرد. پیشرفت های اخیر در تکنیک های تثبیت و سیستم های ابزار مخصوص، این امکان را فراهم کرده است.
