گروه دارویی
پیشینه دارو
گلی کلازید – Gliclazide باعث تحریک و آزاد شدن مقادیر بیشتر انسولین از لوزالمعده (پانکراس) می‌شود. این کار را با بلوک گیرنده‌های پتاسیم در سلول های بتا جزایر لانگرهانس انجام می‌دهد. انسولین هورمونی است که میزان قند خون را کنترل می‌کند. گلی پیزید در درمان بیماران دچار دیابت نوع یک (وابسته به انسولین) به کار نمی‌رود، چرا که در این بیماران پانکراس قادر به ساخت انسولین نمی‌باشد.
گلی کلازید در مقدار درمانی تجمع پلاکتی را کاهش می‌دهد. گلی کلازید علاوه بر تأثیر مستقیم بر بتاسل ها برای ترشح انسولین، تأثیر مستقیم بر انتقالات کلسیم داخل سلولی داشته که به طور اختصاصی پاسخ دو مرحله ای بتاسل ها را به غذا بهبود بخشیده که هم مرحله فوری و هم مرحله ثانویه ترشح انسولین بهبود می‌یابد.
موارد مصرف
گلی کلازید – Gliclazide به عنوان عامل کمکی در درمان و کنترل دیابت قندی نوع دو و سایر دیابت های قندی همراه با بیماری های غدد درون ریز ( مثل بیماری کوشینگ )، و بیماری های ژنتیکی ( مثل خطاهای متابولیسمی ) مصرف می شود.
عوارض دارو
مهمترین عارضه جانبی افت قند خون است و هیپوناترمی (افت سطح سدیم) می باشد؛ سردرد، بیقراری، گیجی، راش، قرمزی، خارش، کهیر، تهوع، استفراغ، اسهال، احساس پری سر دل نیز از عوارض جانبی این دارو می باشند.
هشدار دارویی
– هنگام مصرف گلی کلازید، شمارش کامل گلبول های خون و اندازه گیری غلظت گلوکز خون باید به طور مرتب انجام و در صورت نیاز کنترل شود و در صورت تجاوز غلظت گلوکز خون از mg/dl200 آزمون قند و کتون ادرار نیز باید انجام شود. در صورت هیپوگلیسمی و کتواسیدوز، غلظت پتاسیم سرم بیمار نیز باید اندازه گیری شود.
– با تغییر رژیم غذایی، فعالیت بدنی و بیماری، میزان قند خون و برنامه درمانی تغییر می کند.
– گلی کلازید همراه با غذا مصرف شود.
تداخلات دارویی
- دارو هایی که ممکن است اثرات گلی کلازید را افزایش دهند عبارتند از:
فنیل بوتازون، سالیسیلات ها، سولفون آمیدها، مشتقات کومارین، کلوفیبرات، دارو های مهارکننده MAO، دارو های بتا بلاکر،سایمتیدین، دیسپیرامید
– دارو هایی که می توانند اثر بخشی گلی کلازید را کاهش دهند عبارتند از:
کورتیکواستروئیدها، قرص های ضد بارداری خوراکی، دارو های مدر تیازیدی، هورمون های تیروئید، مشتقات فنوتیازین، سو مصرف ملین ها
اشکال دارویی
Tab : 80 mg
