گروه دارویی
پیشینه دارو
پرامی پکسول – Pramipexole از طریق تحریک رسپتور های دوپامین (D2, D3) در ناحیه اجسام مخطط سبب فعالیت رسپتور های دوپامین در ناحیه اجسام مخطط و جسم سیاه می شود.
موارد مصرف
بیماری پارکینسون راه مغز را هماهنگ با حرکات ماهیچه ها تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این بیماری تعدادی از سلول های جسم سیاه مغز (سابستنشیا نیگرا) صدمه دیده و می‌میرند. این سلول های مغز (نورون های دوپامینرژیک)، پیام اعصاب را با تولید یک ماده شیمیایی به نام دوپامین، به نخاع منتقل می‌کنند و این پیام است که حرکات عضلات بدن را کنترل می‌کند. زمانی که این سلول های مغزی آسیب می‌بیند، میزان دوپامین تولید شده کاهش می‌یابد. ترکیبی از کاهش سلول های مغزی و سطح پایین دوپامین در سلول های این بخش مغز، باعث آهسته و غیر طبیعی شدن پیام های عصبی به عضلات می‌شود که این علائم اصلی بیماری پارکینسون یعنی سفتی، لرزش و کندی حرکت را ایجاد می‌کند. پرامیپکسول آگونیست گیرنده دوپامین می‌باشد، به این معنی که این دارو به عنوان دوپامین بر روی گیرنده‌های مشابه در مغز، عمل می‌کند.
در واقع، پرامی پکسول – Pramipexole مانند یک جایگزین برای دوپامین عمل می‌کند و این به کاهش علائم بیماری پارکینسون کمک می‌کند. داروی پرامیپکسول ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با دارو های دیگر برای درمان بیماری پارکینسون استفاده شود.
داروی پرامیپکسول برای درمان سندرم پا های بی‌قرار (RLS) استفاده می‌شود. این یک احساس ناراحت کننده در پاها است که بیمار برای حرکت پاهای خود نیاز به مسکن دارید. پرامی پکسول می‌تواند علائم پریشان کننده این سندرم را در فرد کاهش دهد.
این دارو به دو شکل قرص رهش فوری و طولانی مدت عرضه می‌شود. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون یا افرادی که مبتلا به سندرم پاهای بی قرار می‌شوند، قرص‌های فوری را می‌توانند استفاده کنند. قرص‌های رهش طولانی مدت برای افرادی که بیماری پارکینسون دارند مناسب است.
عوارض دارو
همه دارو ها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یک سری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:
سوء هاضمه،شکم درد، تهوع، احساس بیماری: آب فراوانی بنوشید تا آب از دست رفته تأمین شود؛ غذاهای ساده مصرف کنید و از خوردن غذاهای تند و پرچرب خودداری کنید.
سردرد: از پزشکتان بخواهید که یک مسکن مناسب برایتان تجویز نماید.
سرگیجه، ضعف، خواب آلودگی و خستگی: در این شرایط از رانندگی کردن و کار با ابزار خودداری نمایید.
واکنش‌های آلرژیک
مشکلات خواب، کاهش اشتها، تفکر و رفتار غیرطبیعی، توهم، تورم پا و مفصل، احساس تحریک پذیری
نکته مهم: اگر این علائم را داشتید سریعا به پزشک مراجعه کنید:
به خواب رفتن ناگهانی و غیر ارادی ( در این صورت هرگز رانندگی نکنید)
تغییرات در رفتار مانند میل به خوردن بیش از حد و یا قمار یا افزایش میل جنسی
اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از داروی پرامی پکسول می‌باشد، با پزشک خود مشورت کنید.
هشدار دارویی
-احتیاط مصرف در موارد زیر: اختلال عملکرد کلیوی، دیسکینزی.
-در صورت مصرف همزمان با سایر داروهای خواب آور و داروهایی که سبب افزایش غلظت پرامیپکسول می شوند باید با احتیاط مصرف شوند.
-قطع مصرف داروباید توسط پزشک انجام گیرد.
توصیه های دارویی پرامی پکسول
-به منظور افزایش تحمل به عوارض جانبی، بهتر است مقدار مصرف این دارو به تدریج افزایش یابد.
-مصرف همزمان الکل با این فراورده سبب افزایش ضعفCNS می شود.
-غذا تاثیری بر میزان جذب ندارد، اگرچه می تواند زمان رسیدن به حداکثر اثر را به تاخیر اندازد.
ازشکستن یا خرد کردن قرص های پیوسته رهش خودداری کنید.
این دارو می تواند سبب کاهش فشارخون وضعیتی شود. بنابراین به بیمار توصیه می شود هنگام برخاستن احتیاط نماید.
-این دارو نی تواند سبب هالوسینیشن شود.
بیاور از فعالیت هایی که به تمرکز و هوشیاری نیاز دارند، مثل رانندگی و مار با ماشین آلات باید اجتناب نماید.
قطع مصرف دارو باید حتما تحت نظر پزشک و دوره ای صورت گیرد.
تداخلات دارویی
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله دارو های با نسخه / بدون نسخه و دارو های گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز داروی مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
برخی از داروهایی که ممکن است با این دارو تداخل برقرار کنند عبارتند از: دارو های ضد روانپریشی (مانند کلرپرومازین، هالوپریدول، تیوتیکسن)، سایمتیدین، متوکلوپرامید.
اگر داروها یا مواد خواب آور مانند: الکل، ماری جورانا، آنتی هیستامین‌های خاص (از قبیل ستیریزین ، دیفن هیدرامین (diphenhydramine))، داروهای خواب و یا اضطراب (مانند دیازپام (diazepam) و زولپیدم (zolpidem))، شل کننده‌های عضلانی و داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین (codeine)) مصرف می‌کنید، حتماً به پزشک خود بگویید.
برچسب روی تمام داروهای خود را (مانند داروهای آلرژی یا سرماخوردگی و سرفه) بررسی کنید زیرا مواد تشکیل دهنده اکثر آن‌ها باعث خواب آلودگی می‌شود. از دکتر یا داروساز خود راجع به مصرف این داروها سؤال کنید.
اشکال دارویی
Tab : 0.125 mg , 0.25 mg , 0.5 mg , 1mg , 1.5 mg
