گروه دارویی
پیشینه دارو
وارفارین – Warfarin مانند سایر دارو های خوراکی ضد انعقاد خون، دارای اثر غیر مستقیم ضد انعقادی است و از طریق مهار ساخت فاکتورهای انعقادی II،VII، IXوXدر کبد و در مسیر و وابسته به ویتامین K، اثر خود را اعمال می‌کند.
موارد مصرف
این دارو برای پیشگیری از آمبولی در بیماری روماتیسمی قلب و فیبریلاسیون دهلیزی، پیشگیری از تشکیل لخته پس از نصب دریچه‌های مصنوعی قلب، پیشگیری و درمان ترومبوز وریدی و آمبولی ریوی و حملات ایسمیک گذرا مصرف می‌شود.
عوارض دارو
وارفارین مانند سایر دارو ها میتواند عوارض جانبی به همراه داشته باشد . شما ممکن است هیچکدام از این عوارض را تجربه نکنید و یا چند عارضه به صورت همزمان در شما مشاهده شود .
با مصرف وارفارین در صورتی که هرگونه نشانه و علائمی از آلرژی مشاهده کردید سریعا با اورژانس تماس بگیرید .
عوارض جانبی زیر میتواند خطرناک باشد :
-سردرد ناگهانی و غیر قابل تحمل
-تورم و کبودی زیر پوستی بدون دلیل به طوری که به مرور زمان بیشتر شود
-خونریزی لثه
-خونریزی بینی
-اسهال خونی
-خونریزی از محل زخم
-خون در ادرار
-قطع نشدن خونریزی قاعدگی و پریود
-خونریزی غیر معمول و بدون دلیل از واژن همراه با دردشکم
-سرفه خونی و یا استفراغ خونی
هشدار دارویی
-این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
دیابت شدید، زایمان اخیر، عیب شدید کار کلیه، ضربه شدید به ویژه به سیستم اعصاب مرکزی، ضایعات دستگاه تنفسی یا ادراری،واسکولیت شدید، کارسینوم احشاء عیب شدید کار کبد یا سیروز، کمبود ویتامینC و K، بیحسی ناحیه‌ای، سوراخ کردن نخاع، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی و پلی آرتریت.
-انجام آزمون زمان پروترومبین و مراجعه به پزشک به طور منظم، به منظور بررسی پیشرفت درمان ضروری است.
-از مصرف یا قطع مصرف سایر دارو ها از جمله سالیسیلات‌ها یا سایر داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند، بدون تجویز پزشک، باید خودداری شود.
-در صورت بروز هر گونه علامت خونریزی، مراجعه به پزشک ضروری است.
تداخلات دارویی
داروهای زیر ممکن است تاثر دارو های ضد انعقاد و ریسک خونریزی را افزایش دهند:
استامینوفن، آندوژن ها، بتابلاکر ها، کلرپروپامید، کلوفیبرات، کورتیکواستروئید ها، سیکلوفسفامید، دی سولفیرام ف اریترومایسن، فلوکونازول، جم فیبروزیل، گلوکاگون، فنی توئین، واکسن ویروس آنفولانزا، ایزونیازید، کتوکونازول، میکونازول، پروپوکسی فن، کینولون ها، استرپتوکیناز، سولفونامید ها، تاموکسیفن، هورمون های تیروئیدی و اوروکیناز. داروهای زیر متابولیسم کبدی وارفارین را کند می کنند و در نتیجه تاثیر آن را افزایش می دهند : آمیودارون ، کلرامفنیکل ، سایمتیدین ، ایفوسفاماید ، لووستاتین ، مترونیندازول ، امپرازول ، فنیل بوتازون ، پروپافنون ، کینیدین ، کینین ، کوتریموکسازول ، سولفین پیرازون . کلرال هیدرات ، مدرهای لوپ و نالیدیکسیک اسید با جایگزینی در محل اتصال با پروتئین باعث افزایش وارفارین آزاد و در نتیجه افزایش ریسک خونریزی می شوند. آمینوگلیکوزید ها، تتراسیکلین ها، پارافین و ویتامین E در نتیجه تداخل با ویتامین K باعث افزایش اثر داروهای ضد انعقاد و افزایش خطر خونریزی می شوند. داروهای سفالوسپورین، مسکن های NSAID، پنی سیلین و سالیسیلات ها از طریق تاثیر بر پلاکت ها، تاثیر وارفارین را افزایش می دهند.
اشکال دارویی
Scored Tab : 5 mg, 2.5 mg
