گروه دارویی
دارو های مسکن، ضد التهاب و ضد تب ها
پیشینه دارو
ناپروکسن – Naproxen از مهارکننده های قوی آنزیم سیکلواکسیژناز است. آنزیم سیکلواکسیژناز باعث تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین ها می‌شود. حداقل دو ایزوفرم سیکلواکسیژناز وجود دارد: Cox-۱ و Cox-۲. این دارو با مهار سیکلواکسیژناز تولید پروستاگلاندین‌ها را کاهش می‌دهد و به این روش اثر ضد درد و ضد التهاب خود را نشان می‌دهد. شروع اثر دارو ۱۵ تا ۲۰ دقیقه پس از مصرف.
موارد مصرف
ناپروکسن در درمان آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت، آرتریت جوانان، درد، نقرس، التهاب غیر روماتیسمی، تب و قاعدگی دردناک مصرف می‌شود.
عوارض دارو
همه دارو ها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌کنندگان نیز هیچ نوع عارضه ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض نیز بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند.
عوارض ناپروکسن عبارتند از:
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد
قلبی، عروقی: ادم، تپش قلب
پوستی: خارش، راش پوستی، کبودی، افزایش تعریق
غدد درون ریز و متابولیسم: احتباس آب، عطش
گوارشی: درد شکمی، یبوست، تهوع، سوزش سر دل، اسهال، سوء هاضمه، التهاب دهان، نفخ، خونریزی گوارشی، زخم گوارشی، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: همولیز، پورپورا، آنمی، افزایش زمان خونریزی
کبدی: افزایش آنزیم های کبدی
چشمی: اختلالات بینایی
گوشی: وزوز گوش، اختلالات شنوایی
کلیوی: عملکرد غیرطبیعی کلیوی
تنفسی: تنگی نفس
علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و … از علائم شایع دارو های NSAIDs می‌باشد که در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
در صورت مشکلات تنفسی، و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.
در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه کنید.
هشدار دارویی
-این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.
-در صورت مصرف این دارو در درمان آرتریت ، دوره درمان باید کامل شود. جهت دستیابی به پاسخ مطلوب ، ممکن است حداقل ۲ هفته زمان نیاز باشد.
-درصورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، اگر رژیم درمانی بصورت یک یا دو قرص در روز باشد، در صورت بیاد آوردن طی یک یا دو ساعت پس از نوبت فراموش شده، آن نوبت باید مصرف شود. اگر رژیم درمانی بصورت بیش از دو قرص در روز باشد ، به محض به یاد آوردن ،آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.
-دارو بهتر است همراه با غذا مصرف شود تا تحریک گوارشی کاهش یابد.
-مراجعه منظم به پزشک در صورت مصرف طولانی مدت، به منظور بررسی پیشرفت درمان توصیه می‌شود.
-احتمال بروز حساسیت به نور وجود دارد.
-در صورت مشاهده علائم شبیه آنفولانزا (لرز، تب یا درد عضلانی) قبل یا همزمان با بثورات جلدی ، باید به پزشک مراجعه شود.
تداخلات دارویی
مصرف همزمان با دارو های ضد انعقاد و ترومبولیتیک (مشتقات کومارین، هپارین، استرپتوکیناز، یا اوروکیناز) ممکن است اثرات ضد انعقاد را تشدید کند. در صورت مصرف این دارو با سایر دارو های مهارکننده تجمع پلاکتی، مانند کاربنی سیلین تزریقی، دکستران، دی پیریدامول، پیپراسیلین، سولفین پیرازون، تیکارسیلین، اسید والپروییک، آسپیرین، سالیسیلات‌ها، یا سایر دارو های ضد التهاب ، ممکن است مشکلات خونریزی دهنده بروز کند. مصرف همزمان با سالیسیلات‌ها، دارو های ضد التهاب ، الکل، کورتیکوتروپین، یا استروئید ها ممکن است سبب افزایش عوارض گوارشی، از جمله زخم و خونریزی شود . آسپیرین ممکن است فراهمی ز یستی ناپروکسن را کاهش دهد. به دلیل اثر پروستاگلاندین ها بر روی متابولیسم گلوکز، مصرف همزمان ناپروکسن با انسولین یا دارو های خوراکی کاهنده قند خون ممکن است اثرات کاهنده قند خون تشدید شود.
ناپروکسن می تواند دارو هایی را که به میزان زیادی به پروتئین پیوند می یابند از محل های پیوند جا به جا کند. در صورت مصرف همزمان با مشتقات کومارین، فنی توئین، وراپامیل یا نیفدیپین ممکن است مسمومیت بروز کند.
در صورت مصرف همزمان با ترکیبات طلا، سایر دارو های ضد التهاب ، یا استامینوفن ممکن است مسمومیت کلیوی افزایش یابد. ناپروکسن ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد. این دارو ممکن است اثربخشی بالینی دارو های کاهنده فشار خون و مدرها را کاهش دهد. مصرف همزمان آن ها ممکن است خطر مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
اشکال دارویی
Tab :250 mg E.C.Tab : 500 mg Supp:500 mg
