گروه دارویی
آنتی دوت ها ،شلات کننده ها و آنتاگونیست ها
پیشینه دارو
دفروکسامین – Deferoxamine با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن در واکنش های شیمیایی جلوگیری می‌کند. این دارو می‌تواند با آهن آزاد سرم، آهن فریتین و هموسیدرین اتصال پیدا کند ولی از هموگلوبین و میوگلوبین نمی‌تواند آهن برداشت کند؛ همچنین می‌تواند از بافت های مختلف آلومینیوم را برداشت کرده و یک ترکیب پایدار محلول در آب ایجاد کند.
در بیماران دچار تالاسمی که پیاپی خون دریافت می‌کنند به تدریج آهن در بدن انباشته می‌شود که چنانچه دفع نشود عارضه هموسیدروز رخ می‌دهد. از این روی دفروکسامین (دسفرال) با ابزار های ویژه ای تزریق می‌شود. با ترکیب این دارو با آهن ماده ای ساخته می‌شود که از کلیه ها قابل دفع است.
موارد مصرف
دفروکسامین یک عامل شلاته کننده فعال است که به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با آهن به کار برده می شود. این دارو همچنین برای تسریع دفع آهن مصرف می شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی، عضلانی، و یا داخل صفاقی برای کنترل تجمع آلومینیم در استخوان، در مبتلایان به نارسایی کلیه و درمان مسمومیت های عصبی و یا نا هنجاری های استخوانی در بیماران تحت دیالیز به کار برده می شود.
عوارض دارو
در جای تزریق گاهی خارش، درد و سفتی ایجاد می‌شود. در درمان دراز مدت ممکن است واکنش های آلرژیک، اختلال ریه، اسهال، تاکی کاردی، بثورات جلدی و آب مروارید رخ دهند.
هشدار دارویی
-احتمال بروز آب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
-این دارو معمولا در کودکان زیر سه سال تجویز نمی شود .
-در افراد سالخورده همراه ویتامین C استفاده گردد.
-راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپسی قلبی – عروقی مورد استفاده قرار گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.
تداخلات دارویی
دفروکسامین با دارو های زیر تداخل دارد:
ویتامین سی که باعث افزایش فراهمی زیستی آهن برای شلات شدن می شود.
پروکلروپرازین که باعث افزایش اثرات نورولوژیک و کاهش هوشیاری موقت می شود.
گالیوم که باعث افزایش دفع گالیوم و کاهش صحت و کیفیت تصویر ایجاد شده در عکسبرداری با گالیوم می شود.
اشکال دارویی
Inj : 500 mg, ، ۲g
