گروه دارویی
هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز
پیشینه دارو
تتراکوزاکتاید – Tetracosactide یک پلی پپتید صناعی با خواص عمومی مشابه کوتیکوتروپین است. این دارو به صورت تشخیصی جهت بررسی عدم کفایت آدرنوکورتیکال مصرف می شود. به دبنال تجویز وریدی، دارو دارای فارماکوکینتیک سه مرحله ای است. سریع الاثر از پلاسما حذف می شود که بیشتر از طریق توزیع در غدد آدرنال و کلیه ها است. دارو به وسیله اندوپیتیداز های سرم با الیگوپپتید های غیر فعال متابولیزه می شود سپس به وسیله آمینوپپتیداز ها تبدیل به اسید آمیده های آزاد می شود قسمت عمده یک دوز تجویز شده در عرض ۲۴ ساعت با ادرار دفع می شود. نیمه عمر نهایی تتراکوزاکتاید حدود ۳ ساعت است.
موارد مصرف
داروی تتراکوزاکتاید یک پلی‌پیتید صناعی با خصوصیات مشابه با کورتیکوتروپین می‌باشد. و جهت تشخیص و ارزیابی نارسایی آدرنوکورتیکال کاربرد دارد.
اگرچه این دارو همانند کورتیکوتروپین کاربرد درمانی در اکثر حالات درمان با کورتیکواستروئید سیستمیک داشته است اما هم اکنون کاربرد های نادری در این چنین موارد دارا می‌باشد.
تتراکوزاکتاید معمولاً به فرم استات مصرف می‌شود اگرچه اغلب دوز ها براساس خود تتراکوزاکتاید بیان می‌شوند.
عوارض دارو
واکنش های حساسیتی ، برادی کاردی (کاهش تعداد ضربان قلب)
کهیر ، افزایش فشارخون ، ادم محیطی ، تاکیکاردی ، آنافیلاکسی ، راش ، قرمزی در محل تزریق ، خونریزی آدرنال از عوارض جانبی این دارو می باشد.
هشدار دارویی
در صورت سابقه حساسیت به کورتیکواستروئید ها با احتیاط مصرف شود.
تداخلات دارویی
دارو های دیورتیک یا مدر مانند فورزماید و هیدروکلروتیازید نباید همزمان با تتراکوزاکتاید مصرف شود زیرا باعث کاهش سطح الکترولیت ها می شود.
ایتراکونازول باعث تشدید عوارض جانبی تتراکوزاکتاید می شود.
کاربامازپین باعث کاهش اثرات تتراکوزاکتاید می شود.
دارو های ضد انعقاد خون مانند وارفارین، اینترلوکین ۲ و لووفلوکساسین باعث کاهش اثرات تتراکوزاکتاید و تشدید عوارض جانبی آن می شود.
اشکال دارویی
(Inj : 1mg/ml ( with zinc Phosphate Complex
