گروه دارویی
پیشینه دارو
آمیکاسین – Amikacin یک آمینوگلیکوزید می باشد . آمیکاسین به ریبوزوم پروکاریوتیک متصل شده و سبب مهار سنتز پروتئین در باکتری های حساس می شود. این دارو باکتریسید می باشد.
آمیکاسین در محیط برون تنی علیه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی دارای خاصیت باکتریسیدی می باشد.
موارد مصرف
آمیکاسین – Amikacin یک آنتی بیوتیک می باشد که با باکتری ها مقابله می کند. آمیکاسین در درمان عفونت های باکتریایی جدی یا شدید بکار می رود. این دارو در درمان عفونت های جدی ناشی از باکتری های گرم منفی و سایر ارگانیسم های مقاوم به جنتامایسین و توبرامایسین مصرف می شود.برتری آمیکاسین نسبت به جنتامایسین در مقاومت این آنتی بیوتیک در برابر اغلب آنزیم های باکتریایی تخریب کننده آمینوگلیکوزید ها می باشد.
عوارض دارو
کاهش شنوایی، وزوز گوش
مسمومیت کلیه، نارسایی حاد کلیه، نفروز کلیه، نفریت بینابینی
آسیب عصبی
تهوع واستفراغ
اسهال
سردرد
تب
عوارض جدی: راش، پوسته پوسته یا تاول زدن پوست، خارش، کهیر، تورم چشم، صورت، گلو ، زبان و لب، مشکل در تنفس یا بلع، خشونت صدا، اسهال شدید (مدفوع آبکی یا خونی) که ممکن است همراه یا بدون تب و گرفتگی معده ایجاد شود. (ممکن است تا ۲ ماه یا بیشتر پس از درمان رخ دهد)
هشدار دارویی
-فاصله بین دفعات مقدار مصرف دارو در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه باید افزایش یابد.
-از مصرف طولانی مدت این دارو باید خوداری کرد .
-از آنجا که ذفع آمینوگلیکوزید ها عمدتاً کلیوی است و غلظت این داروها در ادرار زیاد خواهد بود، بیمار باید به اندازه کافی آب یا مایعات مصرف کند تا غلضت زیاد دارو موجب آسیب به مجاری ادراری نشود.
-مصرف این دارو در بیماران سالخورده، مبتلا به پارکینسون و نوزادان باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
-از آنجاکه احتمال تشکیل کمپلکس بین آمیکاسین و سایر دارو ها وجود دارد، مخلوط کردن این دارو با سایر دارو ها در یک محلول توصیه نمی شود.
تداخلات دارویی
این دارو نباید همزمان با داروهای دیگری که عوارضی مانند سمیت کلیوی و گوشی دارند استفاده شود زیرا احتمال ایجاد سمیت بالا می رود برای مثال داروهای ونکومایسین ، آمفوتریسین ، سیکلوسپورین نباید با این دارو همزمان استفاده شوند زیرا عوارض جانبی این داروها نیز سمیت کلیوی می باشد. در صورت مصرف همزمان این دارو با داروهای ادرار آور مانند اتاکرینیک اسید و فورزماید ، احتمال بروز عوارض سمی گوشی تشدید می یابد. در صورتی که این دارو بعد از مصرف داروهای بیهوش کننده استنشاقی ( مانند: اتر ، هالوتان ، سیکلوپروپان ، اکسید نیتروس ) یا داروهای مسدود کننده عصبی_عضلانی (مانند : آتروکوریوم ، توبوکوراین ، گلامین ، سوکسینیل کولین و دکامتونیوم ) تزریق شود ، احتمال دارد فلج تنفسی ایجاد کند.
اشکال دارویی
Ing : 100mg , 500mg
