یوئیت - Uveitis - لیست بیماری ها بانک پزشکان

نام بیماری: یوئیت – Uveitis

تعریف بیماری

یوئیت – Uveitis تورم لایه میانی چشم است که به آن uvea می‌گویند. این وضعیت ممکن است به دو دلیل عفونی و غیرعفونی ایجاد شود. Uvea خون شبکیه را تأمین می‌کند. شبکیه قسمت حساس به نور در چشم است که تصاویر مشاهده شده را متمرکز کرده و به مغز می‌فرستد. معمولا این بخش به دلیل خون‌رسانی از uvea، قرمز است.
به طور معمول این تورم جدی نیست.
به طور کلی یوئیت – Uveitis به طیف وسیعی از بیماری‌ها گفته می‌شود که باعث التهاب لایه میانی چشم، uvea و بافت‌های اطراف آن می‌شود.

انواع بیماری

قدامی: در این نوع جسم مژگانی و عنبیه مورد هدف بیماری قرار می گیرد.
میانی: التهاب جسم مژگانی را به تنهایی یوئیت میانی می گویند.
خلفی: التهابات مشیمیه یوئیت خلفی می‌ باشد که معمولا نسبت به دیگر انواع یوئیت ها درد کمتری دارد یا اینکه بدون درد می باشد.
منتشر: زمانی به بیماری یوئیت لقب منتشر داده می شود که تمام قسمت های بافت یوه درگیر بیماری و التهاب باشند این نوع از یونیت از درد و عوارض بیشتری نسبت به دیگر انواع آن برخوردار است.

علائم بیماری

علائم یوئیت – Uveitis شامل بعضی از موارد یا همه موارد زیر می شود:
درد چشم ها
قرمزی و خونی شدن چشم ها
حساسیت به رنگ (بروز درد های چشمی در زمان نگاه کردن به نور که به آن فوتوبیا گفته می شود)
تاری دید و دید مبهم
اشیاء معلق در هوا (دیدن نقطه هایی در محدوده بینایی)
چشم ها در هنگام ابتلا به یوئیت معمولاً قرمزتر از بیماری Pinkeye (التهاب ملتحمه چشم) می شود. این قرمزی معمولاً در یوئیت قدامی اتفاق افتاده و ظاهر خواهد شد. جدا از قرمز شدن چشم ها، فقط یک چشم پزشک یا اپتومتریست توانایی دیدن نشانه های میکروسکوپی دیگر در نتیجه یوئیت را دارد که برای این کار از یک میکروسکوپ slit lamp استفاده می کند. پزشک می تواند التهاب سلولهای سفید خون در اطراف یووه آ چشم را به خوبی دیده و نشانه ها را تشخیص دهد.

علت بیماری

علل متعددی برای یوئیت – Uveitis مطرح می شود که مهم ترین آن ها عبارتند از:
باکتری ها: پروپیونیوم آکنه، سودوموناس، استافیلوکوک طلایی
ویروس ها : مانند زونا و ویروس تبخال
قارچ ها : مانند هیستوپلاسموز انگل ها : مانند توکسوپلاسموز
بیماری های روماتیسمی مثل روماتیسم مفصلی، بیماری بهجت (Behçet’s disease)، لوپوس، اسپوندیلیت آنکیلوزان (ankylosing spondylitis)، آرتریت واکنشی (از جمله سندروم رایتر)، پسوریازیس (psoriasis) و بیماری التهاب روده (از جمله بیماری کرون) و کولیت زخمی
سارکوئیدوز (sarcoidosis)
سل (توبرکلوز)
بیماری لایم
بیماری هتروکرومی فوکس
سابقه عمل جراحی چشم یا ضربه به چشم
برخی از سرطانها سبب التهاب و یوئیت – Uveitis میشوند. این سرطانها عبارتند از لوسمی، لنفوم و ملانوم بدخیم.
علت یوئیت در بیشتر موارد ناشناخته است .

عوارض بیماری

یووئیت ممکن است با عوارض زیر همراه باشد :
آب سیاه (گلوکوم)
آب مروارید (کاتاراکت)
ایجاد چسبندگی های داخل چشمی
ورم شبکیه،پارگی شبکیه و آسیب به سلول های بینایی

تشخیص بیماری

چشم پزشک چشم شما را معاینه می کند و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند.
آنها همچنین ممکن است تست های آزمایشگاهی خاصی را برای رد عفونت یا اختلال خود ایمنی درخواست دهند. در صورتی که گمان رود شرایط اساسی دیگری باعث یوئیت شده است، چشم پزشک شما را به متخصص دیگری ارجاع می دهد.

درمان بیماری

درمان یوئیت قدامی یا ایریتیس “iritis” شامل استفاده از عینک مناسب، قطره‌های چشمی به منظور گشاد شدن مردمک چشم و کاهش درد و قطره چشمی استروئیدی به منظور کاهش التهاب یا تحریک است.
به طور معمول درمان یوئیت خلفی شامل استروئیدهایی که از طریق دهان مصرف می‌شوند، مصرف آمپول‌های اطراف چشمی و مراجعه به متخصصان دیگر به منظور درمان عفونت یا بیماری خودایمنی است. به طور معمول عفونت باکتریایی در سراسر بدن با آنتی بیوتیک درمان می‌شود.
درمان یوئیت میانی شامل قطره‌های چشمی استروئیدی و استروئیدهای خوراکی است.
موارد شدید یوئیت ممکن است به داروهایی نیاز داشته باشد که سیستم ایمنی را سرکوب کنند.
قطره‌های چشم میدریاتیک “Mydriatic” مانند آتروپین “atropine” یا سیکلوپنتولات “cyclopentolate”، مردمک چشم را گشاد کرده و به بهبود چشم کمک می‌کنند. همچنین درد چشم را بهبود می‌بخشند و مانع از چسبیدن مردمک به لنز می‌شوند. این احتمال وجود دارد که تاری دید و حساسیت غیرمعمول به نور وجود داشته باشد که تحت عنوان فوتوفوبیا شناخته می‌شود.

پیشگیری بیماری

بررسی و جستجوی درمان مناسب برای یک بیماری خود ایمنی یا عفونت می‌تواند به پیشگیری از یوئیت کمک کند. پیشگیری از التهاب چشم در افراد سالم دشوار است زیرا علت بروز آن مشخص نیست.
تشخیص و درمان به موقع به منظور کنترل خطر کاهش بینایی که می‌تواند دائمی باشد بسیار مهم است. به منظور تشخیص و درمان بیماری به پزشک متخصص مراجعه نمایید. این احتمال وجود دارد که پزشک با توجه به نوع بیماری شما و وجود بیماری زمینه‌ای خاص، مراجعه به یک متخصص دیگر را توصیه نماید. پس از تشخیص نوع بیماری، روش‌های درمان بیماری زمینه‌ای آغاز می‌گردد. توجه به درمان و رعایت اصول ذکر شده توسط متخصص، بهبودی را سرعت می‌بخشد. این احتمال وجود دارد که ابتلا به بیماری یوئیت به علت وجود عفونت باشد. در این شرایط پزشک درمان مخصوص را تجویز می‌نماید. مراجعه و مشاوره مداوم با پزشک از بروز عوارض احتمالی بیماری جلوگیری می‌کند.