تعریف بیماری
کزاز – Tetanus یک عفونت جدی باکتریایی است که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و باعث سفت شدن عضلات در سراسر بدن می‌شود. به این عفونت Lockjaw نیز گفته می‌شود زیرا این وضعیت اغلب باعث انقباضات عضلانی در فک و گردن می‌شود. با این حال در نهایت می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد.
کزاز – Tetanus بدون درمان می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. طبق منبع معتبر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، تقریباً ۱۰ تا ۲۰ درصد از عفونت‌های کزاز کشنده هستند.
کزاز یک فوریت پزشکی است که نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارد. خوشبختانه کزاز از طریق استفاده از واکسن قابل پیشگیری است. با این حال این واکسن برای همیشه دوام ندارد. به منظور اطمینان از ایمنی بدن در برابر عفونت، هر ۱۰ سال یکبار تزریق واکسن و مصرف تقویت کننده‌های جلوگیری از کزاز ضروری است.
انواع بیماری
کزاز نوزادان
کزاز بالغین
علائم بیماری
علائم کزاز شامل موارد زیر است:
گرفتگی فک
سفت شدن ناگهانی و غیر ارادی عضله (اسپاسم عضله) اغلب در معده
سفتی عضلانی دردناک در سراسر بدن
مشکل در بلعیدن
تشنج
سردرد
تب و تعریق
تغییرات فشار خون و ضربان قلب
علت بیماری
باکتری هایی به نام کلستریدیوم تتانی Clostridium tetani باعث بروز بیماری کزاز می شوند. هسته های این باکتری ها را می توان در گرد و غبار، خاک و مدفوع حیوانات یافت.
این هسته ها اندام های بارور کوچکی هستند که توسط موجودات زنده خاصی تولید می شوند. میکروب ها اغلب در برابر شرایط سخت محیطی مانند گرمای زیاد مقاوم هستند.
هنگامی که این میکروب ها از طریق یک بریدگی یا زخم عمیق وارد جریان خون شوند، فرد آلوده می شود. باکتری سپس به سیستم عصبی مرکزی سرایت کرده و سمی به نام تتانو اسپاسمین تولید می کنند. این سم، سمی است که امواج های عصبی شما را از نخاع به عضلات شما مسدود می کند و این میکروب می تواند منجر به سفتی شدید عضلات شود.
عوارض بیماری
شکستگی استخوان: شدت اسپاسم ها در این بیماری ممکن است موجب شکستگی ستوف فقرات و سایر استخوان ها شود.
انسداد سرخرگ ریوی (آمبولی ریه): یک لخته خونی که ممکن است از هر نقطه ای در بدن شما به حرکت در آمده باشد، می تواند سرخرگ مهم ریوی یا یکی از شاخه های آن را مسدود کند.
مرگ: اسپاسم های شدید ماهیچه ای با تنفس مقابله کرده یا آن را متوقف می سازد. نارسایی تنفسی شایع ترین علت مرگ در بیماری کزاز است. نبود اکسیژن همچنین موجب ایست قلبی و مرگ می شود. نومونیا از علت های دیگر مرگ در بیماری کزاز است.
تشخیص بیماری
پزشکان کزاز را بر اساس معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی، واکسیناسیون، علائم و نشانه‌های اسپاسم عضلانی، سفتی و درد عضلانی تشخیص می‌دهند. آزمایش آزمایشگاهی احتمالا تنها در صورتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که پزشک مشکوک به بیماری‌های عفونی دیگری باشد که باعث علائم و نشانه‌ها می‌شود.
درمان بیماری
هیچ درمانی برای کزاز وجود ندارد، عفونت ناشی از آن نیاز به مراقبت‌های حمایتی اورژانسی و طولانی‌مدت دارد تا زمانی که بیماری سیر خود را طی کند. درمان شامل مراقبت از زخم، داروها برای کاهش علائم و مراقبت‌های حمایتی، معمولا در بخش مراقبت‌های ویژه است. این بیماری حدود دو هفته پیشرفت می‌کند و بهبودی حدود یک ماه طول خواهد کشید. زخمی که احتمال ابتلا به کزاز را دارد به صورت زیر تعریف خواهد شد:
زخم یا سوختگی که نیاز به مداخله جراحی دارد و بیش از ۶ ساعت به تعویق افتاده است
زخم یا سوختگی که مقدار قابل توجهی بافت را تخریب کرده است
هرگونه آسیب ناشی از سوراخ شدن که در تماس با کود یا خاک باشد
شکستگی‌های جدی که در آن استخوان در معرض عفونت قرار دارد، مانند شکستگی‌های مرکب
زخم یا سوختگی در بیماران مبتلا به سپسیس سیستمیک
پیشگیری بیماری
به‌روز کردن دوره تزریق واکسن کزاز به شما (بعد از تکمیل سیکل واکسیناسیون در بزرگ‌سالان، تزریق به‌صورت هر ۱۰ سال یکبار است) بهترین راه برای جلوگیری از ابتلای به این بیماری است. حفاظت واکسن‌ها در مقابل بیماری در سراسر عمر نیست و نیاز به تزریق دوز یادآور در هر ده سال یکبار است. این بدان معنی است که اگر شما قبلاً واکسینه و یا دچار بیماری کزاز شده‌اید، هنوز هم باید به‌طور مرتب واکسینه شوید تا سطح بالایی از ایمنی در مقابل این بیماری را حفظ کنید. واکسن‌های کزاز برای افراد مختلف در تمام طول عمر توصیه می‌شود. همچنین ضروری یاد بگیرید که چه کسی باید واکسینه شود و در چه زمانی.
