تعریف بیماری
آرنج تنیس بازان یا تنیس البو عارضه‌ای دردناک است که در صورت استفاده مفرط از تاندون‌های آرنج، معمولاً در اثر حرکت‌های مکرر مچ و بازو، رخ می‌دهد.
آرنج تنیس بازان، برخلاف نام آن، محدود به گروه خاصی نمی‌شود و احتمال بروز آن در هر فردی وجود دارد. نقاشی، قصابی، نجاری و لوله کشی از جمله حرفه‌هایی است که اشتغال در آنها به دلیل لزوم انجام حرکت‌های خاص احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش می‌دهد.
درد آرنج تنیس بازان یا تنیس البو در اصل در محلی رخ می‌دهد که تاندون‌های عضله‌های ساعد به برآمدگی استخوانی روی خارج آرنج متصل می‌شود. درد گاهی در مچ و ساعد نیز منتشر می‌شود.بیماری تنیس البو می شود.
علائم بیماری
آرنج تنیس بازان به درد و حساسیت بخش خارجی آرنج می‌انجامد و گاهی با درد ساعد و پشت دست همراه است.
درد آرنج تنیس بازان در بازه‌ای از ناراحتی ملایم در زمان استفاده از آرنج تا درد شدیدی متغیر است که حتی هنگام بی‌حرکت بودن آرنج نیز احساس می‌شود.
این درد غالباً در اثر به کار بردن بازو، به ویژه انجام حرکت‌های پیچشی، تشدید می‌شود. حرکت‌های مکرر مچ دست، مانند کشیدن مچ دست و در دست گرفتن اشیاء، نیز به تشدید درد می‌انجامد.
بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان معمولاً با علائم زیر مواجه می‌شوند:
- درد بخش خارجی ساعد، دقیقاً زیر آرنج: درد گاهی از ساعد عبور می‌کند و رو به سمت پایین و مچ منتشر می‌شود.
- درد در زمان بلند کردن یا خم کردن بازو
- درد هنگام نوشتن یا در دست گرفتن اشیاء کوچک: برای مثال در زمان نگه داشتن خودکار
- درد هنگام چرخاندن ساعد: برای مثال در زمان چرخاندن دستگیره در یا باز کردن در شیشه مربا
- بروز درد و گرفتگی هنگام دراز کردن کامل بازو
طول مدت این عارضه معمولاً ۶ ماه تا ۲ سال است. بااین حال اکثر بیماران، حدود ۹۰ درصد، پس از سپری شدن یک سال کاملاً بهبود می‌یابند.
علت بیماری
آرنج تنیس بازان غالباً پی‌آمد آسیب دیدگی ناشی از استفاده بیش از اندازه است و زمانی رخ می‌دهد که عضله‌ها و تاندون‌های ساعد به دلیل فعالیت مکرر یا سنگین کشیده یا رگ به رگ شود.
علت تنیس البو یا آرنج تنیس بازان گاهی اوقات نتیجه برخورد یا ضربه دیدن آرنج است.
کشیدگی عضله‌ها و تاندون‌های ساعد، به پارگی جزیی و التهاب در نزدیکی برجستگی استخوانی (اپی‌کندیل خارجی) واقع در بخش خارجی آرنج می‌انجامد.
چنانچه عضله‌های ساعد به انجام فعالیت‌های خاصی، چون باغبانی یا تعمیرات، عادت نداشته باشد، ممکن است انجام چنین کارهایی تنیس آرنج بازان را به دنبال داشته باشد. هر چند حتی اگر عضله‌های ساعد به طور مرتب به کار گرفته شود نیز احتمال آسیب دیدگی آنها وجود دارد.
چه عواملی می‌توانند خطر ابتلا به آرنج تنیس‌بازان را افزایش دهند؟
عوامل خطر برای تنیس البو عبارت‌اند از:
فعالیت‌هایی که شامل حرکات مکرر ساعد، مچ و انگشتان دست می‌شوند
روش نامناسب به هنگام انجام برخی فعالیت‌های خاص
استفاده از تجهیزات نامناسب به هنگام کار کردن، فعالیت‌های روزانه و ورزش کردن
سن: تنیس البو در افرادی که بین ۴۰ تا ۵۰ سال هستند بیشترین شیوع را دارد
سابقه‌ی آسیب به تاندون‌ها
پیشگیری و تشخیص بیماری
تشخیص آرنج تنیس‌بازان
پزشک شما معمولاً می‌تواند با گفتگو در مورد علائم، فعالیت‌های روزانه و آسیب‌های سابق، عارضه‌ی تنیس البو را تشخیص دهد. یک معاینه‌ی فیزیکی نیز انجام خواهد شد.
عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس می‌تواند موارد غیرطبیعی در ساختارهای استخوانی که ممکن است باعث آسیب به بافت‌های نرم (مثل عضلات و تاندون‌ها) شوند را نشان دهد ولی نمی‌توان به وسیله‌ی آن آسیب‌های بافت‌های نرم را با وضوح کامل مشاهده کرد.
اسکن MRI می‌تواند مشکلات مربوط به بافت‌های نرم مثل عضلات و تاندون‌ها را مشخص کند.
آرتروسکوپی به پزشک این توانایی را می‌دهد تا درون مفصل را مشاهده کند.
اسکن استخوان در موارد نادر انجام می‌شود. با استفاده از این روش می‌توان شکستگی‌های ناشی از فشار را مشاهده کرده و بیماری‌های خاصی مثل تومور و عفونت را تشخیص داد.
درمان تنیس البو
استراحت
توقف یا تغییر در انجام برخی فعالیت‌ها که ممکن است باعث آسیب دیدن تاندون‌ها شوند. برای انجام برخی از حرکات، تکنیک‌های جدیدی را به کار بگیرید و از وسایلی استفاده کنید که فشار وارده بر روی عضلات ساعد را کاهش می‌دهند.
سرما و گرما درمانی
بلافاصله پس‌ازاین که احساس درد کردید، از کمپرس‌های سرد به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و چندین بار در روز استفاده کنید. همیشه یک پارچه‌ی نازک بین یخ و پوست خود قرار دهید. همچنین می‌توانید از یک پارچه‌ی گرم استفاده کرده یا دوش آب گرم بگیرید.
دارودرمانی
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): می‌توانید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی چون آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده کنید.
کرم‌های NSAIDs: می‌توانید کرم‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی را بر روی منطقه‌ی دردناک استفاده کنید. استامینوفن نیز برای رهایی از درد مفید است.
تزریق کورتیکواستروئید
تزریق کورتیکواستروئید می‌تواند در کوتاه‌مدت برای رفع درد مناسب باشد. این روش درمانی در مواردی که فرد پس از ۶ تا ۸ هفته از استراحت و توان‌بخشی هنوز احساس درد می‌کند مورداستفاده قرار می‌گیرد. کورتیکواستروئیدها ممکن است برای تاندون‌ها مضر باشند. البته این مشکل تنها زمانی رخ می‌دهد که تزریقات متعددی در یک سال انجام شوند.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)
پلاسمای غنی از پلاکت در حال حاضر ازنظر مؤثر بودن در تسریع روند بهبودی بسیاری از مشکلات مربوط به تاندون‌ها مورد بررسی می‌باشد. PRP از خون خود بیمار تهیه می‌شود. این مایع حاوی مقادیر زیادی از پروتئین‌ها به نام فاکتورهای رشد است که برای بهبودی آسیب‌ها ضروری‌اند.
