گروه دارویی
پیشینه دارو
فلکائینید یک داروی با اثر اینوتروپیک منفی و فعالیت بی حس کنندگی موضعی است. این دارو هدایت، تحریک پذیری و خودکاری قلب را از طریق آهسته کردن هدایت دهلیزی٬ داخل بطنی٬ گره دهلیزی-بطنی و رشته های هیس-پورکنژ کاهش می دهد.
موارد مصرف
داروی فلکائینید از گروه آنتی آریتمی های IC می باشد که جهت درمان آریتمی های شدید بطنی علامت دار همانند تاکی کاردی بطنی پایدار، PVC و تاکی کاردی بطنی غیر پایدار که به دیگر درمان ها پاسخ نداده و همچنین برای درمان آریتمی شدید فوق بطنی علامت دار مورد استفاده قرار می گیرد.
عوارض دارو
اصولاً داروهای این گروه پرعارضه اند. از نظر بالینی فلکاینید موجب هیپوتانسیون و هم اینوتروپی منفی (در محدوده‌های دوز بالاتر) می‌شود. در مصرف بیش از مقادیر توصیه شده عوارضی چون تهوع و استفراغ، تشنج، هایپوتانسیون، برادی کاردی، سنکوپ، پهن شدن کمپلکسQRS، پهن شدن فاصله QT پهن شدن فاصلهPR، بلوک گرهAV، بلوک شاخه ای از دسته هیس ـ آسیستول،VT، ایست قلبی، حمله قلبی، مرگ رخ می‌دهد.
هشدار دارویی
– درمان با این دارو باید در بیمارستان شروع شود
– مقدار مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه باید کاهش یابد
– ثبت نوار قلبی در طول درمان با این دارو ضروری است
– اندازه گیری سطح پتاسیم خون و سطح سرمی دارو در طول مصرف این دارو توصیه می شود
تداخلات دارویی
دارو هایی که می‌توانند بر حذف فلکاینید از بدن و چگونگی عملکرد آن تأثیر گذارند عبارتند از : فلوکونازول، سایمتیدین، آسوناپرویر، مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند فوس امپرناویر، ریتوناویر).
بسیاری از دارو ها علاوه بر فلکاینید ممکن است ریتم قلب (طولانی شدن زمان QT) را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله: آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین).
اشکال دارویی
Tab : 100 mg
