به گزارش بانک پزشکان، داروهایی که برای کمک به مردان مبتلا به اختلال نعوظ معرفی شده اند و بسیار هم پرمصرف هستند، ممکن است باعث افزایش احتمال ابتلا به بیماری های چشمی ( بیشتر از آنچه که در حال حاضر تصور می شود ) شوند.
در تحقیقات جدیدی که منتشر شد، دانشمندان ارتباط بین سه اختلال جدی چشمی و داروها از جمله ویاگرا و سیالیس را بررسی کردند. نویسندگان مقاله این تحقیقات معتقدند یافته ها ممکن است نیاز به برچسب های هشدار دهنده روی این داروها را افزایش دهد، اگرچه به نظر می رسد خطر فردی برای تجربه این عوارض ناچیز است.
داروهای رایج اختلال نعوظ مانند سیلدنافیل (که با نام تجاری ویاگرا فروخته می شود) و تادالافیل (که با نام تجاری سیالیس فروخته می شود) در درجه اول با مهار آنزیمی به نام PDE5 که در سلول های عضله صاف که رگ های خونی خاصی را پوشانده اند، کار می کنند. با استفاده از داروها این رگ‌های خونی گشاد می شوند و جریان خون را به قسمت‌های خاصی از بدن از جمله آلت تناسلی در زمان‌های تحریک جنسی افزایش می یابد. این داروها همچنین می توانند برای درمان فشار خون بالا مرتبط با مشکلات ریوی (فشار خون ریوی) استفاده شوند و تادالافیل هم برای کمک به درمان علائم بزرگی پروستات تأیید شده است.
اما هیچ دارویی بدون برخی عوارض ناخواسته تولید نمی شود. داروهای PDE5 برای مدتی طولانی با مشکلات بینایی از جمله چند عارضه جدی بینایی مرتبط بوده است. در سال ۲۰۰۵، سازمان غذا و دارو، سازندگان ویاگرا، سیالیس و لویترا را ملزم کرد که برچسب هشداری در مورد ارتباط بین داروهای خود و مشکل نوروپاتی ایسکمیک عصب بینایی (ION) اضافه کنند، این وضعیتی است که می تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود. گزارش‌هایی از سایر بیماری‌های مرتبط با چشم مرتبط با استفاده از PDE5 در سال‌های پس از آن گزارش شد و این باعث شد محققان کنجکاو شوند که آیا این گزارش ها به یک روند واقعی اشاره می کنند یا خیر.
برای بررسی این موضوع، آنها داده های بیمه بیش از ۲۰۰۰۰۰ مرد را که ویاگرا، سیالیس، لویترا یا استندرا مصرف می کردند، تجزیه و تحلیل کردند. نکته مهم این است که هیچ یک از این مردان قبل از استفاده از این داروها مشکلات بینایی نداشتند. اما در مقایسه با مردان مشابهی که هیچ مهارکننده PDE5 مصرف نمی‌کنند، در گروه مصرف کننده های این داروها احتمال ابتلا به نوروپاتی ایسکمیک عصب بینایی و همچنین دو بیماری چشمی دیگر، جداشدگی بافت شبکیه (SRD) و انسداد عروق شبکیه (RVO) بیشتر بود. افزایش خطر این مشکلات در کاربران PDE5 حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل خطر احتمالی، مانند فشار خون بالا، باز هم بیشتر بود.
این یافته‌ها اولین مورد از یک مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگ است که SRD و RVO را به مصرف داروهای اختلال نعوظ مرتبط می‌کند. و به گفته دکتر مهیار اطمینان، نویسنده اصلی این مقاله، این اولین مطالعه ای است که خطر اضافی را به شکل عددی بیان می کند. برای مثال، افراد مصرف کننده این داروها در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نمی‌کنند، ۲.۵۸ برابر بیشتر احتمال ابتلا به SRD، ۱.۴۴ برابر احتمال بیشتر ابتلا به RVO و ۲.۰۲ برابر بیشتر در معرض ابتلا به ION هستند. به طور کلی، آنها ۸۵٪ بیشتر در خطر ابتلا به هر یک از این شرایط بودند.
این نوع تحقیقات نمی تواند به طور قطعی ثابت کند که این داروها باعث این شرایط می شوند. اما دکتر اطمینان می‌گوید:«این داروها می توانند جریان خون به عصب بینایی و شریان ها / وریدهای شبکیه را به خطر بیندازند.»
نویسندگان خاطرنشان می کنند که شانس مطلق داشتن هر یک از این شرایط پس از استفاده از PDE5 هنوز بسیار اندک است. اما با توجه به اینکه ۲۰ تا ۳۰ میلیون مرد در ایالات متحده ممکن است اختلال نعوظ داشته باشند و می توانند از این داروها استفاده کنند، خطرات آنقدر واقعی هستند که برچسب هشدار واضحی را تضمین می کنند. آنها همچنین می گویند افرادی که از قبل مشکلات چشمی دارند باید در مصرف آنها محتاط تر باشند.
دکتر اطمینان محقق بیماری چشم و اپیدمیولوژیست در دانشگاه بریتیش کلمبیا، گفت: ما معتقدیم که همه این داروها باید هشدارهای قوی نیز باشند. من می گویم مردانی که مشکلات چشمی زمینه ای مانند گلوکوم یا بیماری های شبکیه دارند باید قبل از شروع این داروها حتما با چشم پزشک خود مشورت کنند. مردانی مشکلات بینایی ندارند هم در صورت مشاهده تغییرات بینایی و داشتن مشکلات بینایی در هنگام مصرف این داروها باید به چشم پزشک مراجعه کنند.
این مطالعه جدید نشان می دهد که داروهای PDE5 به طور کلی به ندرت می توانند این مشکلات جدی چشمی را ایجاد کنند، اما نویسندگان می گویند که تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مشخص شود آیا داروهای خاصی در این دسته از داروهای دیگر خطرناک تر هستند یا خیر.
